Αντιμετωπιση υπογονιμοτητας

Αν και τα περισσότερα ζευγάρια μπορούν να τεκνοποιήσουν, η υπογονιμότητα είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που πλήττει το 15% των ζευγαριών αναπαραγωγικής ηλικίας και που εντείνεται συνεχώς. Η σύλληψη είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία. Είναι χαρακτηριστικό πως η πιθανότητα ένα ζευγάρι να συλλάβει κατά τη διάρκεια ενός οποιουδήποτε μήνα είναι μόνο 20-25%. Μετά από ένα χρόνο τακτικών σεξουαλικών επαφών, χωρίς εγκυμοσύνη, το ζευγάρι αντιμετωπίζει πρόβλημα γονιμότητας.

Αν και η Εξωσωματική Γονιμοποίηση ξεκίνησε για τη θεραπεία γυναικών με αποφραγμένες σάλπιγγες (όπου υπάρχει μηχανική εμπόδιση κατά τη γονιμοποίηση) αποδείχθηκε ότι και τα δύο μέρη του ζευγαριού ενοχοποιούνται στην υπόθεση της υπογονιμότητας.

Το ποσοστό που αναλογεί στον ανδρικό και γυναικείο παράγοντα αντίστοιχα είναι 35% και 35%, 20% μικτής αιτιολογίας, ενώ το υπολειπόμενο 10% αποδίδεται σε ανεξήγητα αίτια.

Για τον ανδρικό παράγοντα τα κύρια αίτια υπογονιμότητας αποτελούν η ολιγοσπερμία (μειωμένος αριθμός σπερματοζωαρίων), η μειωμένη κινητικότητα και η κακή μορφολογία των σπερματοζωαρίων. Για το γυναικείο παράγοντα ενοχοποιείται η ενδομητρίωση, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS), ανατομικά και λειτουργικά προβλήματα των ωοθηκών και των σαλπίγγων, οι ορμονικές διαταραχές του κύκλου, η αυξημένη ηλικία της γυναίκας.

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή δίνει λύσεις στα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα αυξάνοντας τα ποσοστά εγκυμοσύνης ακόμα και σε δύσκολες περιπτώσεις υπογονιμότητας.